Rüdesheim am Rhein, ik hoor je denken ‘wat deed je in godsnaam aan de Rijn met je kinderen? Is dat niet meer iets voor de zonnebloem…’ Ik zal niet liegen, er was een hoog grijs kapsel gehalte, maar tegelijkertijd wat is daar mis mee? Alsof het publiek met een hoog grijs kapsel gehalte geen leuke dingen doet? Sterker nog, het past perfect in het straatje, want als er één leeftijdscategorie is die weet hoe te genieten van het leven, dan is het deze wel. Nee, ik voelde me eigenlijk wel heel relaxt in dit gebied, lekker ongedwongen. En ondanks dat de kinderen het vakantiehuis in Vogelsberg wel een beetje misten, hebben zij zich hier ook kostelijk vermaakt met alle belevenissen aan de Rijn.
Klooster Eberbach
Op de weg van het Vogelsberg gebied naar de Rijn bezochten we het Klooster Eberbach. Een prachtig klooster waar de film met Sean Connery, The Name of the Rose, is opgenomen. Ik heb zelf de film nog nooit gezien, dus dat zei me niets. Maar het feit dat het klooster dienst kan doen als decor voor een Hollywood film, belooft vast veel goeds.
En of het indrukwekkend was, het bijna 1000 jaar oude klooster stond er statig bij. Een rondleiding door het klooster leerde ons dan ook meer over de leefgewoontes van de Monniken. De negenjarige vond dat in eerste instantie reuze interessant, maar al snel raakte ze het spoor bijster. Dus deze mensen mochten de hele dag niks zeggen? En ze aten maar één keer per dag? Was er geen verwarming? Het is moeilijk te bevatten hoe mensen een paar eeuwen terug leefden.
Wat ik persoonlijk wel interessant vond, was dat ik in hét wijngebied waar de rieslingwijnen gemaakt worden, was beland. Klooster Eberbach is de wieg van de wijnbouw in dat gebied. Opeens had ik nóg meer zin in de dagen die voor mij lagen.
Siegfried’s Mechanischem Musikkabinett
De volgende dag bezochten we Rüdesheim. De eerste activiteit op het programma is een typisch voorbeeld van een belevenis waar we zelf niet op zouden komen, of misschien zou ik het zelfs wel vermeden hebben.
Het Siegfried’s Mechanischem Musikkabinett is een luistermuseum met een grote collectie van zelfspelende instrumenten en de grote vraag voor mij was ‘hoe interessant gaan mijn kinderen dit vinden?’ Voor de zekerheid had ik een zak snoep in mijn tas gedaan om ze eventueel zoet te houden. Maar geen enkel zoethoudertje bleek nodig, de Nederlands sprekende gids wist mijn kleintjes namelijk te boeien met de verschillende apparaten in het prachtige en tevens oudste gebouw in Rüdesheim. De verschillende mechanische muziekinstrumenten, van een gigantisch draaiorgel, tot een zelfspelende stoel bleken mega interessant. Het muziekdoosje met oppoppend vogeltje zag ik zelf als mooi alternatief voor een echt parkietje, totdat ik in het souvenirwinkeltje het prijskaartje zag.
De kabelbaan en stoeltjeslift van Rüdesheim
Met de kabelbaan vanuit Rüdesheim gaan we over de prachtige wijngaarden naar boven waar het monument ‘Niederwalddenkmal’ staat. Het 38 meter hoge standbeeld symboliseert de ‘hoede aan de Rijn’. Bovenop deze berg hebben we een geweldig uitzicht over de prachtige wijngaarden. Een wandeling richting het Jagdschloss Niederwaldhotel brengt ons bij de stoeltjeslift naar Assmannshausen.
Ik ben al een aantal dagen alleen met mijn kinderen op pad, maar hier kom ik voor de eerste echte uitdaging te staan. De stoeltjeslift is niet voor mensen met hoogtevrees, het liefst laat ik dan ook geen van mijn kinderen alleen gaan. Maar deze stoeltjeslift gaat per twee, het meest logische zou dan ook zijn om mijn oudste twee samen naar beneden te laten gaan. Maar ja, mijn oudste heeft epilepsie en ook al zou de kans op een aanval nihil zijn, het zou je gebeuren. Na veel wikken en wegen ging mijn zesjarige daar alleen, helemaal in z’n uppie op z’n gemakkie in de stoeltjeslift. Hij zat daar een beetje zelfstandig te zijn en van de prachtige uitzichten te genieten. En ik zat met klotsende oksels naast een mokkend pre-tienertje en met een kleuter op schoot.
!! OH MY, daar gaat hij, helemaal alleen… !!
Om deze belevenis aan de Rijn compleet te maken, bracht een rivierboottocht ons terug naar Rüdesheim.
Rodelen bij Loreley-Bob
Er ontbrak nog slechts één ding aan ons Duitse avontuur: Rodelen! Onze eerste rodel-kans op de Hoherodskopf ging volledig de mist in. Gelukkig stond er nog een rodelbaan op het programma, namelijk die van Loreley-Bob. Een 700 meter lange rodelbaan op het zogeheten Loreley-plateau. Rodelen is écht iets voor mijn negenjarige adrenalinemonster en toch moest ze even wennen aan het feit dat ze zelf de snelheid in de hand had. De eerste keer afdalen deed ze dan ook volledig op de rem. Maar oefening baart kunst en de dwang om eigen grenzen te verleggen kwam al snel toen ze doorkreeg dat de snelheden gemeten werden. Uiteindelijk haalde zij het record met een snelheid van 31 kilometer per uur.
Tip: ook hier kun je niet met betaalkaart betalen, zorg dus voor cash!
Hotel Fine Living
Overnachten deden we bij ‘Hotel Fine Living’. Een zeer comfortabel, maar vooral sfeerhotel met uitzicht over de Rijn in het plaatsje Oestrich-Winkel (zo’n 5km vanaf Rüdesheim).
De ruime familiekamer beschikt over alle gemakken én de kinderen werden erg vrolijk van de goedwerkende WiFi. Bij het hotel zelf kun je niet lunchen of dineren, dat is ook niet nodig, want de restaurants met uiteraard de fijne wijnen liggen op loopafstand van het Hotel.
Voor een uitgebreid en uitstekend ontbijtbuffet wordt wel gezorgd.
Adres Hotel Fine Living:
Hauptstraße 1
65375 Oestrich-Winkel
Is een vakantie aan de Rijn alleen voor grijze kapsels? Niet dus hè, ook voor personen die de grijze haren verdoezelen door te verven is dit gebied uitstekend vertoeven.