Premenstrueel syndroom oftewel PMS

Dit wordt een post met waarschijnlijk veel te veel informatie, maar zie het ook gewoon als een waarschuwing voor als je deze dagen met mij in contact komt. En daarnaast, ik weet vrijwel zeker dat ik niet de enige ben met dit freaking syndroom. Dus misschien vind je wat herkenning voor je eigen sores.

Zo een twee dagen per maand verander ik in een MM’er. De rest van de maand ben ik ook regelmatig verschrikkelijk, maar dat is hoe ik ben. Die twee dagen dat ik in een MM’er verander, heb ik last van mijn PMS.

Oke, even wat uitleg over de afkortingen.

MM’er: Mama Monster. Lijkt me al vrij duidelijk, maar hierover straks meer.
PMS: Premenstrueel syndroom. Een verzamelnaam voor een hele reeks symptomen, zowel lichamelijk als emotioneel. Deze klachten komen ergens tussen de eisprong en de menstruatie, in mijn geval een dag voor de menstruatie.

Lichamelijk symptomen: Gevoelige tot zelfs pijnlijke borsten, hoofdpijn, rugpijn, puistenkop en maagklachten.
Psychische symptomen: Angstig, woedend, prikkelbaar, PRIKKELBAAR, tikkie depressief, stemmingswisselingen en slecht slapen (story of my life).

Nou, daar gaan we dan. De MM’er, het resultaat van de PMS symptomen.

Het symptoom angstig, daar merk ik persoonlijk weinig van, dit symptoom uit zich eerder bij mijn kleintjes en de man. Want prikkelbaar, God, wat ben ik PRIKKELBAAR. Als MM’er heb ik om de haverklap de neiging om om het geringste, mijn kleintjes een draai om hun oren te geven. Omdat elke zin met ‘mama’ begint, omdat die boer iets te dichtbij mijn oren gelaten word, of gewoon omdat ze iets te hard ademen.

Mijn lontje is al niet lang, mede dankzij een slaapachterstand van 7 jaar, maar als MM’er is dat lontje kort. Heel kort. Waar ik normaal gesproken wel een tijdje gejammer en gezeur aan kan horen, kan ik tijdens mijn PMS bij de eerste kreun al KAPPEN NOU roepen.

Ik heb ook een zeer sterke behoefte om zomaar uit het niets deuren (het liefst de keukendeurtjes, wat nog een uitdaging is dankzij de stop-technieken van tegenwoordig) heel hard dicht te smijten. Of dat gevoel dat ik op het punt van ontploffen sta omdat het huis een puinzooi is, de kleintjes nog gewassen en gepoetst moeten worden, terwijl de man doodleuk televisie aan het kijken is.

En opeens vind ik het noodzaak om mezelf en mijn MM’er gedrag uit te leggen aan mijn kleintje om vervolgens als antwoord ‘wat eten we vanavond?’ te krijgen. Och, wat voel ik me dan weer ongehoord, ik zou er depressief van worden.

Doodmoe, met koppijn, rugpijn en een zooitje puisten op mijn harses duik ik in bed met de gedachte dat het tijdelijk is. Over een paar dagen is het weer achter de rug. Dan kan ik mijn eigen verschrikkelijke ik weer zijn.

Previous ArticleNext Article

3 Comments

  1. Ik teken ervoor, gewoon 2 dagen MM´er 😉 Helaas heb ik er veel erger last van, zelfs met sommige maanden zo depressief dat ik van de ene op de andere dag kan denken ik maak een eind aan mijn leven! Heel erg heftig! Daarom slik ik nu medicatie tegen deze klachten. Sindsdien gaat het gelukkig een stuk beter 🙂

    1. O, jeetje joh! Dat is wel heel heftig!! Gelukkig zijn er medicijnen tegen…