Help! Ze zijn “ziek”

“Goedemorgen, u spreekt met de meester. Zou u uw zoon willen halen? Hij is ziek”.
Zucht! “Natuurlijk, geen probleem, ik kom er zo snel mogelijk aan”.
“Geen probleem, geen probleem!!!, Hoe ga ik dit nu weer regelen?”, terwijl ik m’n werk verlaat, denk ik nog: “Hij is toch niet schoolziek?” 

Op de terugweg richting huis, zegt hij: “Ik voel me gewoon niet zo lekker”.
“Niet zo lekker?” Ga ik daarvoor bij mijn werk weg, waar ik nog maar net werk? Ik blijf ook niet elke maand als ik ongesteld ben thuis! Dan ben ik ook niet zo lekker! En laatst bleef ik op donderdagavond wat te lang hangen met een wijntje na toneelrepetitie, de volgende dag had ik echt behoorlijk hoofdpijn, maar ging toch echt werken!!!” Toen, was ik gewoon ook niet zo lekker! Dit alles zei ik natuurlijk niet hardop, maar ik baalde er goed van. Hij had op z’n minst een beetje koorts kunnen hebben.

En als die kleintjes wel echt ziek zijn, heb ik altijd zo met ze te doen. Dan zijn ze zo hulpeloos. Liggen ze met rode wangen, lodderige ogen met hun warme lijfje tegen me aan. Dan stroom ik over van liefde. Dan wil ik er voor ze zijn en voor ze zorgen.
Maar zodra ze weer een beetje opknappen, krijg ik toch altijd zo’n irritatiekriebel over me.
Als je man ziek is, geeft het zo’n zelfde gevoel. Daarvan denk je op een gegeven moment ook: “Zo, laat nu maar weer je handjes wapperen!”

Zodra ik de kamer binnen kom hoor ik: “Mama, mag ik een snoepje?”, “Nee, schat je bent heellll ziek!” “Ik verveel me, zullen we een spelletje doen?” “Kun je niet gewoon onder een dekentje op de bank TV kijken? Ik moet echt nog een heleboel doen!” “Ik verveel me zo”. “Heb ik daarvoor weer mijn werk afgezegd?”, volgens mij kun je morgen weer naar school!”

De jaren dat ik thuis was, had ik het niet zo in de gaten. Maar sinds ik werk, heb ik dit gevoel dat de kinderen ziek zijn of een studiedag hebben. Ik heb dan het geluk dat ik op een andere dag kan werken, maar kun je dat niet als ouder, heb je echt vaak een probleem.

Als ouder ben je soms een jongleur, waarbij steeds alle ballen in de lucht moet houden.

Afbeelding: Shutterstock

Previous ArticleNext Article
Hoi, ik ben Mieke. Ik ben getrouwd en ik heb 3 jongens. Ik ben vorig jaar gestopt met werken in het onderwijs. Omdat mijn man vaak in het buitenland zit, vond ik het werk en 3 kinderen best druk. Nu ben ik thuis voor de kinderen. Dit geeft rust in het gezin. Maar soms denk ik: "Waar is hier de nooduitgang?". Dan mis ik de afwisseling, collega's en voldoening om iets voor mezelf te hebben. De jongste gaat bijna naar school. Tot die tijd ga ik van deze vrije tijd genieten. Want deze tijd komt niet meer terug!

1 Comment

  1. Bij mij lieten meesters/juffen kinderen nooit zomaar naar huis gaan, moest je wel écht ziek zijn.