‘Ruim je kamer op!’, roep ik regelmatig naar mijn kinderen. Maar veel respons ontvang ik niet op dit eenzijdige gesprek. Mijn kinderen zijn niet zo goed in het opruimen van hun kamer en het lijkt ze ook helemaal niet te schelen dat het een bende is. Maar wanneer ik hun kamer binnentreed, zie ik chaos. Chaos, maar ook een kamer waar heel veel beleefd wordt.
Ik zie LEGO stukjes waarmee de gekste bouwwerken gemaakt zijn. Niet volgens het boekje, maar eigen creativiteit wat nog wel wat verfijning gebruiken kan. Ik zie een K’NEXX bouwwerk verweven door de LEGO heen. Ik zie witte A4’tjes waar tekeningetjes op getekend zijn en weer doorgekrast. Ik zie in de hoek van de kamer schriftjes met schoolopdrachten voor haar knuffels. Daar bovenop ligt een uitgeprint verhaaltje die ze de vorige dag verzonnen, getypt en uitgeprint heeft. En in de andere hoek zie verfrommelde stukjes papier, wat duidelijk onbevredigende pogingen waren om een iets moois te tekenen.
Ik zie een schoenendoos met uitgesneden vierkanten wat raampjes moeten voorstellen. Ik zie de uitgesneden vierkanten pal naast haar prullenbak liggen. Ik zie snoeppapiertjes van snoepjes (waar ik geen akkoord op gegeven heb) ín de prullenbak (dat dan weer wel), in de hoop dat ik ze niet vinden zou. Ik zie een stapel boeken naast hun kussens, welke alleen erbij gepakt worden wanneer ze naar bed moeten.
Ik zie een uitgepakt Mad Science pakketje, waar duidelijk veel plezier aan beleefd is. Ik zie een potje waar een restje zelfgemaakte slijm wordt bewaard. Ik zie een dotje semi witte buddy, welke eigenlijk bedoeld was om die ene poster op te hangen.
Ik zie rondslingerende sokken, waar geen enkele paar van te maken is. Ik zie een onderboek over een stoeltje hangen, waarvan verwacht wordt dat deze vanzelf naar de wasmand gaat kruipen. Ik zie tal van knutselwerken en verjaardagskaarten welke absoluut niet weg m ogen, maar eigenlijk ook geen plekje in de kamer kunnen vinden.
Ik zie zoveel zooi dat het vanuit mijn tenen begint te borrelen. Maar als ik alleen maar de rommel zou zien, zie ik niet hoeveel creativiteit er is. Zie ik niet hoeveel plezier er gemaakt wordt. Zie ik de uitdagingen en het ontdekken niet. Dan zie ik het proberen, mislukken en weer opnieuw proberen niet.
Chaos betekent niet rommelig, maar oneindig veel mogelijkheden.
Maar serieus kinderen, ‘ruim jullie kamer op!’
Afbeelding: Shutterstock / Alena Ozerova