kleuter

Columns, Kind, Voor mama

Vaarwel peuterschap! Ik mis je, maar nee, écht!

Mijn minikleuter zit nu ruim een maand op school. Ze vindt het geweldig en is helemaal in haar element als ze op school is. Ikzelf heb mijn draai nog niet helemaal kunnen vinden. Ik had verwacht dat ik zeeën van tijd zou hebben. Dat ik het huis kon schilderen, dat ik kon bingewatchen op Netflix, dat het huishouden op orde zou komen en dat ik gigantisch veel artikelen zou gaan schrijven. En dat allemaal tegelijk.

Maar wat blijkt? Ik doe twee keer zolang over het schrijven van een artikel, Netflix is overdag nog niet opgestart, dat huis schilderen? Wie heeft daar nou tijd voor? En het huishouden? HAHAHAHHA – HAHAHA! Nee, ik heb de flow, zoals de minikleuter het gevonden heeft, zelf nog niet kunnen vinden.

Het afscheid nemen valt ook wel een beetje zwaar. Ik bedoel niet het afscheid nemen bij de deur van de klas, nee het afscheid nemen van het peuterschap. Ik had nog even de hoop dat de minikleuter de peutertrekjes wat langer bij zich zou houden. Inmiddels weet ik, als ik het voorbeeld van de oudste moet volgen, dat de driftbuien nog wel een aantal jaren aanhouden en niks te maken hebben met peuterpubertijd. Dus daar hoef ik nog geen afscheid van te nemen, maar wel van alles wat fantastisch is aan peuters! Want ik kan wel met zekerheid vaststellen dat de minikleuter nu echt een kleuter is en de peutertrekjes achter zich heeft gelaten.  Lees meer

Kinderen, Voor mama

*Plop* en toen werd hij vijf

Cliché, I know… Maar jemig wat gaat de tijd snel. Het lijkt elk jaar wel sneller te gaan.

Het is als de dag van gisteren dat ik dacht; ‘Haal dat kind eruit!! Het kan mij niet schelen hoe!’ En nu vijf jaar later denk ik; ‘Stop dat kind terug, het gaat me veel te snel!’

Ja, vijf jaren vliegen voorbij. Bij het middelste kleintje gaat dat zeer onopgemerkt kan ik je vertellen. Voor de oudste is alles nieuw, en dus voor mama ook. Bij de jongste is alles voor de laatste keer, vooral voor mama. En de middelste? Die fladdert overal tussendoor.

Het is niet dat het niet belangrijk is wat hij allemaal doet, maar hij doet het gewoon alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Hij gaat naar school, hij gaat naar zwemles, hij gaat spelen met zijn vriendjes, hij gaat naar zijn sportclubje, hij doet het allemaal.  Lees meer
Kind, Kinderfeestjes

Een Ninjago kinderfeestje geven

Ik had, tot vorige week, nog nooit zoveel tijd gestoken in het organiseren van een kinderfeestje. Niet dat ik zoveel ervaring heb in het organiseren van kinderfeestjes, ik bedoel dit was het eerst echte feestje voor de kleuter. Voorheen heb ik voor mijn oudste dochter wel wat feestjes georganiseerd, maar geen Ninjago kinderfeestje. Bovendien was zij niet zo veeleisend… Een bordje schilderen, verkleden en buiten schooltje spelen waren haar wensen. Allemaal te overzien.

De kleuter wenste een Ninjago feestje voor zijn verjaardag, niet echt doorgaans. Het thema Spiderman of Frozen had het organiseren een stuk makkelijker gemaakt, althans qua aankleding en feestattributen.

Maar de kleuter was vastbesloten. Het moest een Ninjago feestje worden. Punt.  Lees meer
Baby, Columns

Vallen er nu geen baby’s meer uit je billen?

“Mam, ik wil je wat vragen.” Zo begint de kleuter bij de helft van wat hij zeggen wil. De andere helft begint hij met “Mam, ik wil je iets zeggen”. Op zich heel duidelijk. Hij kondigt het mooi aan, geen getetter zomaar uit het niets zeg maar.

Maar laatst, toen we samen in de badkamer stonden, kwam er toch iets onverwachts. “Mam, vertel me eens hoe zit dat nou, vallen er nu geen baby’s meer uit je billen?”, was zijn vraag.

Uuuhhh, je kunt waarschijnlijk mijn verbaasde blik wel voorstellen. Moest ik nu al het gesprek met hem aangaan. Ja dááág, deze was voor zijn vader. En daarbij, hoe weet hij überhaupt dat de baby’s ‘uit mijn billen vallen’? Moet hij niet gewoon nog denken dat baby’s met de ooievaar gebracht of uit de boerenkool getrokken worden? 

Lees meer
Speelgoed, Spelen met je kleintje, Spelletjes

Spellen voor slimme kinderen

Spelletjes van SmartGames zijn niet enkel voor de ontspanning en plezier, met SmartGames word je al spelend slimmer. Kijk, dat horen wij als ouders natuurlijk graag. We roepen wel altijd heel correct dat het ‘maar’ een spelletje is, maar ondertussen zien we onze kleintjes ook graag slimmer worden.

De eenpersoonspuzzels en denkspellen van SmartGames zorgen ervoor dat onder andere het ruimtelijk inzicht en logisch denkvermogen aangescherpt wordt. Niet alleen voor je kleintjes, ook voor jezelf. Daar kwam ik onlangs achter…

We probeerden een paar spellen: Drie Kleine Biggetjes en de welbekende schuifpuzzel, een soort van Rubiks kubus, maar dan haalbaar voor een ‘simpele ziel’.

Lees meer

De maand van, Overige

De maand van… Jo&Co’

Toen ik werd gevraagd voor deze rubriek grapte ik nog serieus; ‘Maar mijn leven is saai….’ Ik had toen niet kunnen vermoeden wat een emotionele rollercoaster oktober voor ons zou worden…

Say what; saai?!! Ok, met 5 kinderen (kortweg Co) is mijn leven allesbehalve saai, echter ik heb flink wat gas terug moeten nemen nadat ik in januari vlak voor mijn bevalling bekkeninstabiliteit moest incasseren. Naast baby Vlinder is er nog een bijna puberzoon Sieb (11), een ‘ik waan mij al een puber’ dochter Faye (9), een ‘ik ben liever een prinses dan een puber’ Jade (8), en een 5-jarige terrorist aka Olivia die mijn energie claimen. Ik werk in de commerciële sector en woon in een niet zo bruisend stadje waar de kinderen nog lekker buiten kunnen spelen en neem daardoor het gemis van een bioscoop of koopzondag op de koop toe. En o, we hebben een gezinssamenstelling a la Anouk (lees; er is geen back-up die partner heet) en er lopen nog wat viervoeters rond… Welkom in villa kakelbont die Jo&Co heet!

Lees meer

Kinderen, Mooie uitspraken

Leren lezen voor beginners

Mijn kleuter is vier en zit logischerwijs op de kleuterschool. Op de kleuterschool ziet en leert hij van alles. Het is ongelofelijk hoe snel hij een ontwikkeling doormaakt. Hij leert er onder andere op een stoeltje zitten, langer dan vijf minuten achtereen. Hij leert er spelletjes doen en hij leert er samen spelen met vriendjes.

Hij leert er allemaal wilde ongecontroleerde bewegingen, wat hij dan weer vechten noemt. Hij leert er overigens ook allerlei nieuwe woorden bij, waarvan ik ze nog niet uit het bekkie van mijn kleuter had verwacht.

Nee, ik sta er echt verstelt van hoe zo een juf dat met dertig van die kleine murmels allemaal voor elkaar krijgt. Wat ik al vier jaar allemaal probeer bij te brengen, doet zij even in een half jaartje. En dan maal dertig. Maar toch is er nog werk aan de winkel, daar kwam ik van de week achter toen mijn kleuter mij een boekje wilde voorlezen.

Uiteraard kan hij helemaal nog niet lezen. Hij is vier! Maar hij is wel druk bezig met letters en in zijn beleving kan hij al een aardig woordje lezen.

ezelsoor

Letter voor letter, spellen we samen het woord.

“E-Z-E-L-S-O-O-R”

“En wat staat er dan?” Vraag ik hem in de veronderstelling dat hij ezelsoor zal zeggen…

“BOEK!”, antwoordt hij trots.

Tja…

Ik laat hem in de waan en lees het BOEK aan hem voor. Het blijft tenslotte lezen voor beginners.

 

 

Ja papa, Kinderen

De wasstraat

Vond jij het als kind ook zo geweldig om door de wasstraat te gaan? Met je neus tegen het raam gedrukt, zag je hoe het schuimende water langzaam de auto bedekte. Dan was het wachten op de borstels. Als die dan eindelijk langzaam begonnen te draaien en bulderend op de auto afkwamen, dan werd het toch ook wel een beetje spannend…

We waren met z’n allen onderweg naar huis en kwamen praktisch langs de wasstraat. Het was echt weer eens tijd om de auto te wassen en omdat ik dacht de kinderen er een plezier mee te doen, besloot ik de kleine omweg even te maken.

wasstraat auto

Daar was de kleuter het niet mee eens, terwijl we al in de wasstraat stonden, met drie auto’s achter ons, gaf ze aan dat ze echt niet de auto wilde wassen. “Nee, daar moest ze zo van plassen”, was het argument dat vanaf de derde zitrij naar voren geworpen werd. Maar we konden geen kant meer op, dus haar argument mocht niet baten.

Terwijl de auto onder een laag schuim bedekt werd, begon het gezicht van de kleuter steeds meer te betrekken. Toen ze in huilen uitbarstte, lieten we haar door de auto over de tweede zitrij naar voren klimmen, waar ze tussen haar broertje en zusje in weer langzaam bedaarde.

Nu was het de beurt aan de peuter. Ondertussen was de auto al omringd door borstels en zagen we hoe hij een steeds bedenkelijker gezicht trok. Hij durfde niet meer uit het raam te kijken, maar hield vanuit zijn ooghoeken de borstels gespannen in de gaten. Die kwamen steeds dichterbij en we konden de angst van zijn gezicht aflezen. Dit vond hij helemaal niet leuk. Uiteindelijk barstte ook hij in huilen uit.

Terwijl we hem troostten, keek de dreumes wat argwanend en verward uit het raam. Waarom moesten broer en zus zo huilen om die borstels? Moest ze hierin meegaan, of was dit wel leuk? Ze wist het niet zo goed. Voor ze haar beslissing kon nemen, waren we aan het einde van de wasstraat, waar de “dansende zemen” de auto afdroogden en vrolijk uit leken te zwaaien.

Ik had mijn beslissing ondertussen wèl genomen: volgende keer weer lekker alleen door de wasstraat!

Afbeelding: Shutterstock

Kinderen, Uit met je kleintje, Uitstapjes, Vakantie

Weet je hoeveel ik van je hou?

Afgelopen week ging ik met mijn 5-jarige, op uitnodiging naar de première van het theaterstuk van Theater Terra: “Raad eens hoeveel ik van je hou”. Dat was zijn eerste keer theater en mijn eerste theater première. De rit er naar toe, van de P naar het theater, alles was spannend. Eenmaal binnen in de drukte en na het halen van onze kaarten, liepen we de prachtige zaal binnen. Rij 1, dus vooraan, beter kun je niet wensen. Wiebelend op zijn stoel, stoelverhoger erop, eraf, erop en klap uit, klap in, klap uit met de stoel want wachten, al is het maar 20 minuutjes, duurt lang voor een 5 jarige. Ik genoot alleen al van het kijken naar dat snoetje vol met spanning van mijn kleuter.

Eindelijk, de gordijnen gaan open en een kleurrijk decor laat in één klap alle kleuters de mond snoeren. Dat op zich is al best knap, want het is een behoorlijke zaal vol. Op het kleurige decor, compleet met enorme boom, gras en bloemen, wat ons in het begin meeneemt naar de zomer, staan de Hazen die bespeeld worden door 2 acteurs. Ik dacht eerst dat deze mensen me zouden afleiden van de poppen, maar hun spel nam mij volledig mee in het verhaal over de Hazen waar het om draaide. De acteurs zelf (want stiekem kijk je soms toch) nemen dezelfde mimiek aan als de dieren in het verhaal, geweldig. Er is ook een jonge dame (ik ken haar ergens van, blijkt Sanne Franssen te zijn), ze valt toch op tussen de mannen, zij assisteert bij de grote bewegingen van de Hazen maar speelt ook tussendoor een vlinder, een bij, vervolgens een hele zwerm en speelt zelfs de eekhoorn, zo leuk!

De jaargetijden veranderen in het stuk en alles komt langs, aan alles is gedacht. De meest simpele ideeën geven het decor een volledig nieuw uiterlijk wat de aandacht weer volledig trekt van al die kleuters maar ook van de ouders die hier creatieve ideeën opdoen, dat weet ik zeker.

Na zo’n 3 kwartier werden de kleuters wat onrustig, merkte ik, vooral aan die van mij en die is niet uitzonderlijk. Wederom wippend en klappend met de stoel, merkte ik dat kleuters ergens ook klaar zijn met theater. En juist, op dat moment naderde daar het einde van het super leuke stuk, kijk en dat heet timing. Dus een absolute aanrader en zeer zeker geschikt voor kleuters vanaf 4 jaar.

Over “Raad eens hoeveel ik van je hou”

Hazeltje en Grote Haas houden vreselijk veel van elkaar. Maar hoeveel precies, dat is niet makkelijk te meten! Tijdens de lente, zomer, herfst en winter probeert Hazeltje iets héél belangrijks te vertellen aan Grote Haas: “Raad eens hoeveel ik van je hou?” Na dit avontuur heeft Hazeltje slaap en legt Grote Haas hem voorzichtig in zijn bedje van varens. En terwijl Grote Haas dicht naast Hazeltje gaat liggen fluistert hij: “ik hou van jou helemaal tot aan de maan… en terug”.

Hazeltje en Grote Haas springen, klimmen en zwieren om te laten zien hoeveel ze van elkaar houden. Hoe ze dat doen, zie je in het theater!

Raad eens hoeveel ik van je hou is geschikt voor iedereen vanaf 4 jaar en tot en met april 2016 te zien in de Nederlandse en Vlaamse theaters. Kijk hier voor meer informatie.

Netflix, Netflixen met je kleintje

Twee jongens-ingrediënten in één serie

DreamWorks en Netflix hebben weer helemaal begrepen hoe jongens in elkaar steken. Ze zullen vast gedacht hebben: ‘Wat vinden jongens (en stoere meisjes) machtig?’  Dat zijn dino’s en trucks. Even mixen en je hebt Dinotrux. Geniaal.

Maar is het ook leuk? Want DreamWorks en Netflix kunnen dat wel leuk verzinnen, maar mijn kleintjes moeten er naar kijken. Nou ja, moeten… Netflix is één van de levensbehoeftes geworden, maar we moeten natuurlijk niks. Bovendien staan er nog achthonderdachtentachtig andere leuke series en films op Netflix waar ze maar al te graag naar kijken.

Mijn kleuter kijkt me wel een beetje gek aan als ik hem vraag: “Vind je Dinotrux leuk?”.

“Ja natuurlijk mama, deze dino’s zijn vet gaaf!” is zijn duidelijke antwoord.

Ik vervolg het gesprek met “Waarom vind je Dinotrux zo gaaf”, maar dat bleek vragen naar de bekende weg…

“Omdat het Dino’s en Trucks zijn” zegt hij met een ‘dat snap je toch’ blik.

Tja… Boys will be boys!

Dinotrux

Ben je ook benieuwd wat Ty, een enorme Tyrannosaurus Trux, en zijn beste vriend Revvit, een vlijmscherpe Reptool in de nieuwe Netflix Originals-serie Dinotrux allemaal beleven? Bekijk het exclusief op Netflix!