Ik mag ook niks meer zeggen…

mond dicht

De laatste tijd lees ik allerlei lijstjes over wat je als mens in het algemeen allemaal niet mag zeggen of mag doen. Wat je niet mag zeggen tegen zwangere vrouwen, niet mag zeggen tegen jonge moeders, wat je beter niet kunt zeggen tegen borstvoedende moeders, wat je nooit meer tegen singles mag zeggen, wat je niet op Facebook mag zetten, wat je niet tegen een vrouw mag zeggen en dan hebben we ook nog wat je nooit tegen een kind mag zeggen…

Echt!? Mensen proberen gewoon een praatje te maken, tonen interesse of ze constateren een feit. Niks mis mee toch? Maar goed, blijkbaar wordt het niet meer gewaardeerd en moeten er overal lijstjes komen over wat je allemaal NOOIT mag zeggen. En ja, sommige vragen zijn ook irritant en voorspelbaar, maar ik kan je vertellen dat ik mij regelmatig schuldig maak aan vragen die NOT DONE zijn. En nee, dat doe ik niet om iemand te kwetsen, of uit onzekerheid. Dat doe ik uit interesse, verwondering of ik constateer daadwerkelijk een feit (en in een enkele geval omdat ik echt niet meer weet wat ik zeggen moet).

Ik zal er een paar noemen. In een lijstje. Want dat is hip (en ik houd ervan).

1. Tegen een zwangere vrouw: ‘Je ziet eruit alsof je ieder moment kunt barsten’. Nou ja, ik heb het misschien niet helemaal met deze woorden een keer gezegd, maar kom op. Zwangere vrouwen zien er toch ook uit alsof ze bijna barsten. Ik vind het zelf ook nog steeds bewonderenswaardig dat ik ooit zó een grote buik had. Een opmerking uit verwondering dus.

2. Nog een tegen een zwangere vrouw: ‘Geniet er maar van, voor je het weet houdt de baby je ’s nachts wakker’. Maar echt! Geniet er nog van! Want hoe je het ook went of keert, je leven verandert en wordt nooit meer hetzelfde als voorheen. Goed bedoeld advies dus, geen jaloezie (oké een beetje) of betweterigheid.

3. Tegen een moeder (of vader) in het algemeen: ‘Wat lijkt hij/zij op jou!’. Ik vind het best leuk om te horen dat mijn kinderen op mij lijken en soms zeg ik het ook weleens als ik echt een overeenkomst zie. Pure verwondering weer dus.

4. Tegen een werkende moeder: ‘Lekker om even weg van je kinderen te zijn’. Nou serieus. Ik zit er af en toe wel eens aan te denken om 40 uur te gaan werken hoor, even rust en geen getetter aan mijn hoofd… En ja, natuurlijk weet ik wel dat sommige mensen echt liever thuis bij hun kinderen zijn, of op hun werk veel stress hebben. Dit is dus dan ook echt een opmerking die ik op mezelf baseer, het lijkt mij dus lekker om even weg van de kinderen te zijn. Een feit (met een klein beetje jaloezie) dat ik constateer.

5. Tegen een thuisblijfmoeder: ‘Ik moet er niet aan denken om de hele dag thuis bij de kinderen te zitten’. Deze opmerking heb ik zelf nooit hardop gezegd…  Maar ik kan het me heel goed voorstellen als een (werkende) moeder dat zegt. Ik moet er soms ook niet aan denken. En ook dat zie ik niet als kwetsende opmerking.

6. Tegen een moeder (of vader) in het algemeen: ‘Willen jullie meer kinderen?’. En nee, dit zou ik niet aan een wildvreemde vragen, maar ik ben er oprecht in geïnteresseerd als ik dat vraag. Géén bemoeienis, gewoon interesse.

7. Weer tegen een zwangere vrouw (jeetje, wat zeiken die toch eigenlijk over wat je allemaal niet mag zeggen): ‘Wordt het een jongen of een meisje?’. Ik weet niet hoor, maar tegenwoordig maakt niemand er meer een geheim van, dus dan is het toch ook niet zo gek als ik het vraag? Interesse, gewoon interesse (en nieuwsgierigheid).

8. Tegen je kind: ‘Omdat ik het zeg!’. Schijnt ook niet meer te mogen. Maar hoe moet ik dan uitleggen dat kleintjes een keer iets moeten doen als ik het zeg?

9. Tegen een moeder (of vader) in het algemeen: ‘Wat is hij/zij groot of klein!’. Mensen, ik constateer een feit! Je kind is ook groot of klein. Mijn kinderen zijn klein en als jouw kind een kop groter is, is hij of zij groot! Boeie, uiteindelijk worden ze allemaal tussen de 1.60 en 2.00 meter. Of niet, kan ook. Het is geen aanval, geen onzekerheid kweken, gewoon een feit.

10. En als laatste: ‘Het is een fase!’. Nou, dat is er dus eentje als ik gewoon niet meer weet wat ik zeggen moet…

Maar goed, wie mij een beetje kent, weet dat ik nuchter ben. Heel nuchter en deze opmerkingen zou ik nooit zien als een aanval, kwetsend of om iemand onzeker te maken. Is dit voor jou wel het geval en heb ik één van deze opmerkingen naar je hoofd geslingerd… Sorry, bij deze mijn excuses.

 

Afbeelding: Shutterstock

Previous ArticleNext Article

5 Comments

  1. Haha ik heb om sommige punten toch wel moeten lachen. Je hebt echt helemaal gelijk!!

  2. hahaha ik moest hier hard om lachen! Ik denk dat het er mee te maken heeft wie het vraagt, en op welke toon. Een opmerking tegen en zwangere over haar buik vind ik overigens not done. Zwanger of niet, je blijft een opmerking over haar figuur maken. Ook als jij die buik helemaal geweldig vond, wilt niet zeggen dat iedere zwangere vrouw daar hetzelfde over denkt. Tegen een dame die niet zwanger is zeg je ook niet ‘jeeeeezus je zie eruit alsof je iemand hebt opgegeten’.

  3. Hahaha, hilarisch! En zo waar…. Als je overal van te voren over moet nadenken zou ik geen woord meer kunnen zeggen 🙂