Oké, stop de tijd, want ik wil niet wéér opschrijven dat het jaar voorbijgevlogen is. Die woorden waren al bestemd voor 2014, 2015 en 2016. 2013 was een ander verhaal.
Maar je ziet, de jaren vliegen voorbij en daarmee ook de tijd. Ik schreef dit jaar al eerder een betoog, die tijd is niet meer voor mij. Die tijd is nu voorbij. Maar in welke tijd leef ik dan wel? De tijd van opgroeiende schoolkinderen. De tijd van brutale monden en oprechte en doordachte lieve woorden. De tijd waarin mijn kinderen geen wormvormig aanhangseltjes meer zijn, maar échte mensjes lijken te worden. De tijd waarin het opvoeden soms naar hogere levels stijgt en soms nog grotere vraagtekens oproept dan het al deed.
2017, een tijd die voorbij is. Maar nog niet de geschiedenisboeken ingaat. Want eerst moet ik op traditionele wijze nog even opsommen wat er afgelopen jaar allemaal gebeurde.
2017, het jaar…
… dat weer eens volop kut begon. Ik werd weer even teruggeslingerd naar het jaar 2013. Het jaar met een afgesloten boek, maar de angst voor een boek kinderkanker 2.0 werd begin dit jaar open gedaan door één van de laatste kijkoperaties bij mijn kleintje. Op het moment dat ik er klaar voor leek, bleek het ook klaar te zijn. En nu zijn we er helemaal klaar mee.
… dat we wederom weer heel veel onwijs leuke samenwerkingen op hebben kunnen zetten. Waaronder ook weer toffe winacties voor de lezers van Voormijnkleintje.nl. Again, you’re welcome!
… waarin ik mijn langdurige relatie geheimen met jullie deelde.
… waarin onze liefde voor Scandinavië is geplant. De meivakantie begonnen we voorzichtig met Denemarken, maar al snel volgde Zweden en nu zijn we verkocht.
… waarin we een reis naar IJsland besproken! 2018, we kunnen niet wachten!
… dat mijn oudste dochter eindelijk haar clubje gevonden lijkt te hebben: musicalles!
… dat mijn zoon zijn rode slip bij Kung Fu behaalde. Met het oog op het creëren van een personal beveiliger voor mijn dochters.
… dat we weer met zwemles begonnen. Nog één te gaan!
… dat Voormijnkleintje.nl af en toe wel een reisblog leek. ‘Ben je nog weleens een weekend thuis?’ werd er gevraagd.
… waarin ik af en toe serieus dacht, wat zou het tof zijn om van Voormijnkleintje.nl serieus een reisblog te maken!
– Maar doordat de best gelezen blogs toch altijd nog de ongecensureerde moederschap ervaringen zijn, dat niet de beste keuze lijkt.
– En aangezien de ongecensureerde moederschap ervaringen nog té leuk om te schrijven zijn, gaan we hier nog even lekker mee door.
… dat mijn 8 jarige een officiële pre-tiener werd. Mijn kleuter een schoolkind. En mijn minikleuter de oudste kleuter van haar klas.
… dat mijn kleuter een zakmes kreeg en deze ook binnen een dag weer inleverde. Met een dikke snee in haar duim.
… dat ik niet weer een ziekenhuisbezoek in Frankrijk wilde ondergaan en daarom zelf een snijwond aan elkaar knutselde.
… waarin we nog steeds niet de verbouwing af hebben kunnen/willen ronden.
… dat we wéér een stukje dichter bij de toekomst zijn gekomen en een stapje verder van het verleden.
2017, wat begon je kut! Maar wat eindig je mooi. Ik kijk terug op een jaar vol avonturen en ik kan niet wachten op de avonturen van morgen.
Proost!