Ik zag mezelf altijd als relaxte moeder. Totdat ik kinderen kreeg. Toen was al het relaxte ver te zoeken. Relaxte gevoelens maakten plaats voor schuldgevoelens. Want als ik niet relaxt ben, ben ik onrustig, geïrriteerd of gewoon heel onaardig. Allemaal kenmerken om je achteraf schuldig over te voelen.
Maar weet je? Soms is het gewoon niet nodig, die schuldgevoelens. Soms is het zoals het is. En iedereen heeft dat maar te accepteren.
Dus, weg met die schuldgevoelens! Om maar te beginnen met deze:
– Het weigeren van een speeldate. Of het aandringen om je kleintje bij haar vriendinnetje te laten spelen. Er was een tijd dat ik het heel fijn vond dat mijn kleintje eindelijk een vriendinnetje mee naar huis nam. Dat hield namelijk in dat ze na een jaar op de kleuterschool eindelijk wat sociale skills had opgebouwd. Inmiddels kent ze haar plek en ik haar vriendinnetjes. En ze zijn lief hoor, echt waar. Maar mag die herrie en drukte ook een keer bij een ander? En anders niet…
– Niet alle maaltijden zijn even gezond. Mijn kleintjes begonnen hun leven heel gezond. Borstvoeding, vers gekookte/gestoomde/geweetikveel groentehapjes en suikervrije drankjes. Al snel kwam gemak om de hoek kijken en de potjes vlogen door de magnetron. Inmiddels zijn we dat stadia voorbij en ik doe mijn best om bij mijn kleintjes zoveel mogelijk vitamientjes en gezonde voedingsstoffen naar binnen te werken. Maar er zijn weleens avonden dan zijn de maaltijden iets minder voedingsrijk.
– Het verhaaltje voor het slapen gaan overslaan. Helaas loopt het weleens zo dat ik het verhaaltje voor het slapen gaan even skip. Soms hebben ze niet lekker meegewerkt en ging het naar-bed-ritueel zo traag als dikke stront, dat mijn laatste onderhandelingsmiddel ‘dan lees ik geen verhaaltje’ is. En ja, als ik dat drie keer geroepen heb, moet ik om nog serieus genomen te worden, ook de daad bij woord voegen. Achteraf denk ik dan, ach arme stakkers, ze wilde nog zo graag een verhaaltje…
– De kleintjes gehaast naar bed brengen. Soms wil je gewoon dat het even allemaal vlot gebeurt. Dat ze, zodra ze hun koppie op het kussen leggen, ook meteen in diepe slaap zijn. Gewoon omdat je toe bent aan neerploffen op de bank met een wijntje. Of omdat je nog een afspraak hebt, waar je graag een keer op tijd wilt zijn. Achteraf verloopt zo een vlotte naar-bed-breng-sessie nooit echt gezellig. Echt zo een dingetje om je schuldig over te voelen.
-Niet in staat zijn om het allemaal goed te kunnen doen. Voelt heel kut vervelend. Maar vergeet dat maar, want niemand kan het allemaal goed doen! En dat is niet erg, want morgen is er weer een dag en dan proberen we het weer opnieuw.
Afbeelding: Shutterstock
Oh zó herkenbaar!!! Vooral met dat slapen gaan, dat boekje lezen en het gehaast naar bed brengen. Dan zit ik inderdaad daarna met een k^t gevoel op de bank. Heel irritant! Trouwens, met dat spelen ook, vooral als ze dan gaan zeggen “ik mag ook nooit wat!” met een giga dramatische blik in de ogen, alsof de wereld vergaat. Dat ze de afgelopen 3 dagen ook al ergens hebben gespeeld of vriendjes over de vloer hebben gehad zijn ze voor het gemak op zo’n moment even vergeten. Grrrrrr 🙂
Ik herken t van vroeger, zelf ben ik moeder van 3, inmiddels volwassen kinderen. Ik liet het voorlezen ook wel eens over aan de middelste die graag las. Zij kon en wilde graag voorlezen .. Geaag dacht ik dan. Nu ben ik oma van 2 en we maken overal tijd voor .. Zoveel relaxter allemaal