Wat je niet wist… Totdat je een ziek kind had.

Er zijn héél veel dingen die je van te voren niet weet als je ergens aan begint. Maar goed ook, want dan zou je er ook niet aan beginnen… Of toch wel?

Normaal gesproken schrijf ik hier geen zwaarwegende blogs. Ik schrijf over mijn kleintjes, waar ze mee spelen, wat ze dragen en soms met een korreltje zout over hilarische momenten ‘wat ik van te voren niet wist’. Maar er zijn soms ook vervelende dingen die je van te voren niet weet…

Elke ouder wil dat zijn kind gelukkig en gezond is.  ‘Als het maar gezond is’ is een veel gebruikte term. En als we na de twintig weken echo te horen krijgen dat alles goed is, is dat natuurlijk een heerlijk gevoel. Helaas krijgt niet iedereen positieve twintig weken echo, persoonlijk heb ik daar geen ervaring mee. Maar het lijkt me verrekte lastig om voor een keuze te komen staan, die je eigenlijk helemaal niet maken wilt. Wel weet ik dat de term ‘Als het maar gezond is’ weinig garantie biedt. Kinderen kunnen namelijk ziek worden, ernstig ziek. Daar ga je niet vanuit en het is ook onbegrijpelijk als het je kleintje overkomt. Het gebeurt namelijk altijd bij een ander.

Maar toen was mijn kleintje opeens ‘die ander’. Ze was ziek, ernstig ziek, zonder dat wij zagen dat ze ziek was. Ze had een tumor en die tumor hoorde daar niet, die tumor hoorde niet bij haar, dat is wat ik wel zag. Vanaf het moment dat je zoiets te horen krijgt, beland je in een wereld waar je geen weet van hebt. Een wereld die de kinderafdeling van het VUmc heet, 9b. Vol met ernstig zieke kindjes, kankerpatientjes.
Je komt terecht in een achtbaan en tussendoor uitstappen is geen optie. Het doet pijn om je kleintje te moeten zien vechten, vechten om niet zieker te worden. Vechten zonder dat ze weet waarvoor ze vecht, omdat je het simpelweg haar niet uitleggen kan. Maar ze heeft overlevingsdrang, dus ze vecht.

Dit gebeurde allemaal een jaar geleden. 2014 is voor ons dus het jaar van ‘een jaar geleden’. Deze maand, een jaar geleden, kreeg mijn kleintje haar negende en laatste chemokuur. Een magisch moment, een opluchting, een feest, een einde aan een heftige rit. Maar gek genoeg ook een begin van een angst. Angst voor de toekomst. Een angst die komt en gaat. Een angst die moet slijten. Een angst die je denkt onder controle te hebben en ook zo weer door je vingers glipt. Angst voor de terugkomst van de kanker.

Mijn kleintje is onder controle en deze maand zit er weer een controle aan te komen. Een periode waarin ik mijn angst moeilijk onder controle kan houden en van alles in mijn hoofd haal. Maar ik kijk uit naar het magische moment. Het verlossende woord. Het moment van de bevestiging dat het goed zit. Zodat we weer kunnen genieten van de dag. Een dag zonder angst.

Previous ArticleNext Article

9 Comments

  1. Wat was dat een heftig jaar voor jullie. En nog steeds is iedere controle een herinnering aan dat wat is geweest en wat hopelijk nooit meer terugkomt! Maar wat als… Sterkte deze maand! X

  2. Ik had al eens gelezen over die rotperiode. Denk dat de angst inderdaad blijft. Hoop dat alles goed is bij de volgende controle. Kan me zo voorstellen dat je daar met lood in je schoenen heen gaat! Sterkte!! X

  3. Wat heftig … Ik weet wel alles van die 20wk echo, met 33wk heb ik mijn eerste zoontje verloren … En ieder jaar in september, zijn geboortemaand komt alles weer terug … Ik wens je veel kracht en liefde om deze moeilijke dagen rond de controle door te komen en ik duim voor een goede uitslag! Liefs

  4. Liefjes, hoe dapper is jullie kleintje..!!! Geef haar een dikke kus op die mooie haartjes en de controle is gewoon GOED! x

  5. Pff wat een verschrikkelijk heftig verhaal. Het is inderdaad altijd bij iemand anders en dan krijg je kippenvel en schud je het nare verhaal van je af. Ik kan me niet eens voorstellen hoe het moet zijn om het allemaal te beleven. Geweldig nieuws dat je meisje zich er doorheen heeft geslagen en dat het alweer een jaar goed gaat. Maar ik kan me er alleen maar een voorstelling bij maken hoe eng deze maand voor jullie moet zijn! Sterkte, en we gaan gewoon maar uit van hele mooie uitslagen straks!

  6. Ik kan me de angst enorm voorstellen! Fay heeft in oktober weer een controle en in januari de belangrijkste.. Heel dubbel! Maar ga er vanuit dat t goedkomt met jullie kleintje.. Knuffel

  7. Sterkte weer elke keer dat wachten op een uitslag.. En ik volgde je verhalen erg met jullie lieve dappere kleintje. Die evenoud is als onze dochter. En mij weer even op aarde deed landen.. Ookal gebeurde het bij een ander…het raakte me als ik naar mijn meisje keek en dacht aan jullie kleintje die oneerlijk genoeg zo moest vechten!! Sterkte, deze maand weer extra..en elke andere controle die komen gaat.