Kinderen maken weleens ruzie. Nou ja, ok, mijn kinderen maken weleens ruzie. Met elkaar, maar ook met andere kinderen. Soms wordt er heel onaardig gedaan en soms wordt er zelfs geduwd, geknepen of geslagen. Als ouder spring je daar altijd meteen tussen, want dat willen we natuurlijk echt niet hebben. En het eerst wat wij ouders doorgaans dan ook roepen is: “zeg nu sorry!”
Herkenbaar?
Maar waarom willen wij zo graag dat woordje zo snel mogelijk uit het bekkie van ons kleintje horen? Misschien voelt het voor ons als de juiste reactie. Wij vinden dat het niet door de beugel kan en vinden het verschrikkelijk om ons kind als agressieveling te zien. En dus moet er zo snel mogelijk zand over. Misschien vinden we dat we het juiste voorbeeld moeten geven, wat op zich natuurlijk helemaal geen gek idee is.
Ik roep maar wat.
In de praktijk weigeren mijn kleintjes meestal om meteen sorry te zeggen na een vurig gevecht. En belanden in een nieuwe strijd, de strijd om het ‘sorry’ zeggen. En soms roepen ze meteen ‘sorry’, maar menen er ondertussen geen snars van.
Wat heeft het voor nut om ‘sorry’ af te dwingen?
Creëren we daar niet alleen maar nog meer frustratie mee?
Stimuleren om sorry te zeggen zou wellicht beter zijn. Niet meteen ‘zeg sorry!’ blèren, maar achterhalen waarom er gevochten werd en dan je kleintje laten nadenken. “Hoe zou jij het vinden om een beuk in je buik te krijgen en wat zou je dan verwachten van de ander om het weer goed te maken?”
Als ze daar dan eenmaal rustig over na kunnen denken, realiseren ze zich dat het inderdaad niet zo geinig was, wat er zojuist gebeurde.
En soms komt daar dan alsnog een ‘sorry’. Soms ook niet. Dan realiseert hij waarschijnlijk dat hij gewoon echt te ver is gegaan.
Als juf stimuleerde ik inderdaad het gesprek en zelf nadenken hoe op te lossen.. Wat te zeggen.. En dan kwam dat sorry vaak uit hunzelf. Of ik dat ook ga doen als moeder weet ik niet.. Hoop het!
Pffff zo waar maar zo lastig. Zeker aan het eind vd dag lopen de gemoederen hier regelmatig hoog op en inderdaad om ze klakkeloos sorry te laten snauwen inclusief chagrijnige kop is niet perse heel effectief. ..
Als mijn kinderen elkaar per ongeluk pijn doen, wil ik dat ze daar sorry voor zeggen. Maar elkaar pijn doen tijdens een ruzie, daar mag eerst een denkmomentje op de trap aan het sorry-zeggen vooraf gaan. Op die manier is het woordje sorry ook veel meer een gemeend excuus dan een afgedwongen reactie.
Je kind laten nadenken over zijn gedrag vind ik een hele goede!