Ik heb een voorleesprobleem

Ik heb een probleem. Dat probleem komt dagelijks voor en het lukt me maar niet om van het probleem af te komen. Nee het is geen alcoholprobleem. Ik zit ook niet in de schulden. Het is niet te vergelijken met zulke problemen. Misschien is hinderlijk een betere benaming…

Leren lezen in groep 3

Het zit namelijk zo, mijn zesjarige leert lezen. Dat leert ze vooral op school, in groep 3. Super leuk en super makkelijk. Dacht ik. Tegenwoordig wordt er namelijk namens school nogal op aangedrongen, dat er thuis ook zo veel mogelijk gelezen wordt. Niet alleen door de zesjarige, die nog niet zo goed kan lezen, maar ook door mij.

De meeste voorlees-eer gaat naar de man, hij kan het simpelweg gewoon leuker vertellen dan op de monotone toon dat ik dat doe. Maar ik doe mijn best. Ik doe mijn stinkende best.

Wat is nou mijn probleem?

Wat is nou mijn probleem, of eigenlijk wat is er zo hinderlijk? Het hinderlijke is dat ik door mijn eigen monotone gezwam elke keer als ik aan het voorlezen ben, in slaap donder. Zomaar opeens, middenin een zin. Het is niet eens zozeer de vermoeidheid het is gewoon écht de saaiheid die ik niet trek. Terwijl ik aan het lezen ben, worden mijn ogen zwaarder en zwaarder en aan het einde van de regel zijn ze gewoon dicht. Op het moment dat ik merk dat ik met ogen dicht aan het brabbelen ben, kom ik weer tot leven en probeer ik zo spannend mogelijk het verhaaltje af te maken.

Zodra ik klaar ben met mijn taak; voorlezen, is de vermoeidheid als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik kan dus wel met zekerheid zeggen, waar de oorzaak van het probleem ligt; namelijk bij het voorlezen.

Ik kan het gewoon niet. Hoe hard ik ook mijn best doe, ik kan niet voorlezen. Ik kan niet voorlezen zonder in slaap te donderen. En dat, lieve mensen, dat is geen groot probleem, maar toch best hinderlijk.

Origineel gepost: maart 2015
Update: maart 2021

Afbeelding voorlezen: Shutterstock