Regelmatig krijg ik de vraag hoe ik ‘het toch allemaal doe met drie kinderen’. Het is niet zozeer een vraag om advies, althans daar ga ik vanuit. Het is meer verwondering, hoewel ik dat ook weer bijzonder vind, want er zijn genoeg moeders met meer kinderen. Hoe dan ook, hoe doe ik het toch allemaal met drie kinderen? Gewoon doen. Én stel je verwachtingen bij, vooral naar beneden.
Dat bijstellen van je verwachtingen lijkt helemaal vanzelf te gaan, sterker nog, je hebt er niets over te zeggen. Want met drie kinderen wórdt je weleens geleefd. Toen ik mijn eerste kleintje kreeg, was het uitzoeken van een outfit een activiteit. Een leuke activiteit zelfs! Want als mijn kleintje er hip bij liep, dan werd ik er vrolijk van. Niet dat mijn vrolijkheid afhing van het outfit, maar het bracht mij een extra lach op mijn gezicht. Gezonde maaltijden waar mijn kleintjes van zouden genieten, dat was het beeld wat ik voor mij had. Met een glimlach de dag beginnen in ons heerlijke huisje.
Maar de realiteit van ‘hoe ik het toch allemaal doe met drie kinderen’ blijkt iets anders. Verwachtingen bijstellen, of nee, laat die verwachtingen maar gewoon zitten.
Wakker worden. What the heck!? Slapen ze allemaal nog? Waarom, echt waarom slapen ze in het weekend nooit uit? Oké, we beginnen met een lieflijk liedje. Lukt niet. Gordijntjes open. Werkt ook niet. Nog een lieflijk liedje, maar dan wat harder zingen… Shit hé, het wordt al laat. WAKKER WORDEN ALLEMAAL!
Mêh, ik wil niet. Krijs! Ik ben moeeeee! Ik wil niet naar school! En nóg snurkt er één door… Met een glimlach de dag beginnen? Alleen in mijn dromen.
Maar ze worden wakker en ze moeten aangekleed. Er was een tijd dat ik bepaalde eisen stelde aan de outfits van mijn kleintjes, nu is de enige eis: niet in je pyjama naar school. Zie je, het is allemaal een kwestie van verwachtingen bijstellen.
*Loopt naar school* “Wacht, is dat nou je pyjamashirt???” Oké, laat die verwachtingen maar gewoon zitten…
Genieten van een maaltijd. Precies, het gezonde heb ik maar uit de zin gehaald. Want mijn kleintjes kunnen zeker genieten van een maaltijd. Als het patat is. Of als het pannenkoeken zijn. Gezond? Patat = aardappel. Ketchup = tomaat.
Laat die verwachtingen maar gewoon zitten…
Ons heerlijke huisje. Opgeruimd. Hoe dat lukt met drie kinderen? Niet. Op het moment dat het er enigszins opgeruimd uitziet, komen ze thuis van school. En dat is al genoeg. Een heerlijk huisje verandert in een slagveld van papier, plastic troep en spullen die op een wonderbaarlijke manier je huis zijn binnen getreden.
Maar spelen doen ze wel. En gezellig is het ook. Meestal.
Hoe het lukt met drie kinderen? Gewoon doen. Loslaten. Stel je verwachtingen bij en soms…
Laat je die verwachtingen maar gewoon zitten!
Afbeelding: Shutterstock
Je blog verhaaltjes worden echt met de keer dat ik je site lees leuker ^_^
Herkenbaar! En ik zeg ook altijd: ‘Of ga je in je pyjama naar school?’ Is me regelmatig gebeurd! Vorige week hadden ze hun spijkerbroek beiden over hun pyjamabroek! (5 en 6 jaar). Hoe krijgen ze het voor elkaar? 😉
Haha herkenbaar. Ik heb er drie en ben zwanger van numero 4, nog meer chaos :). Maar ook nog meer liefde en gezelligheid.