Help! Mijn zoon houdt van vissen!!

Weten jullie wat er op de foto staat!!! Je vergist je echt niet. Het zijn maden. In een potje!!! En ze bewegen!!! Als ik er naar kijk, komt mijn maaginhoud al een stukje omhoog. En het ergste is nog, als ik de koelkast open doe, zie ik ze staan. Nou ja, dat hoop ik tenminste. Niet dat de hele inhoud door mijn verse eten wandelt. Die kans is namelijk best aanwezig. Van de week deed ik de koelkast open en was het bakje niet helemaal dicht gemaakt. En vandaag stond het bakje op de zijkant. En puber in opkomst reageert met rollende ogen en vraagt zich af waar ik me druk om maak. 

De hobby is op vakantie begonnen. Onze tent stond naast de visvijver. Vol enthousiasme vertrok meneer elke avond met zijn hengel en potje maden. Die beestjes kregen dat waarschijnlijk nooit te eten, want om de 5 minuten ving hij een visje en riep onze held: “Pap, ik heb er 1 gevangen”. Hij griezelde er zelf net zo van als ik. Want ik durf die visjes er ook niet af te halen. Ik vind het te glibberig. Ik heb ze liever op mijn bord. Wat zag ik hem klungelen om het visje eraf te halen, zonder dat hij de vis hoefde aan te raken.

Er werden ook andere dingen gevangen. Zo belandde de dobber een paar keer in de boom. En dat waren niet alleen de onze dobbers die daar hingen. De boom leek inmiddels wel een versierde kerstboom. Maar na een aantal avonden won het pingpongen van het vissen, als gevolg dat hij de maden vergeten was. Totdat ik na een week me plotseling afvroeg wat voor soort franse kaas er nu in het doosje verstopt zat.

Thuis gekomen heeft hij de hobby met opa opgepakt. Hele middagen zitten ze met z’n te tweeën te keuvelen langs de waterkant.

Dus opa werd ook gebeld om samen van zijn verjaardagsgeld een werphengel te kopen.
Zo’n hengel met een molentje eraan. Binnen de kortste keren kwam hij luid mopperend met de hengel de woonkamer in. Visdraad en molentje in een grote knoop. “Hoe werkt zo’n ding eigenlijk?” Vanmiddag ging de vis met de dobber er vandoor, toen hij de dobber was verloren in het water.

Ik dacht altijd dat het een rustige bezigheid was. Heb ik me er toch in vergist.

Afbeelding bak met maden: Stenko Vlad/shutterstock

Previous ArticleNext Article
Hoi, ik ben Mieke. Ik ben getrouwd en ik heb 3 jongens. Ik ben vorig jaar gestopt met werken in het onderwijs. Omdat mijn man vaak in het buitenland zit, vond ik het werk en 3 kinderen best druk. Nu ben ik thuis voor de kinderen. Dit geeft rust in het gezin. Maar soms denk ik: "Waar is hier de nooduitgang?". Dan mis ik de afwisseling, collega's en voldoening om iets voor mezelf te hebben. De jongste gaat bijna naar school. Tot die tijd ga ik van deze vrije tijd genieten. Want deze tijd komt niet meer terug!