Je kind aan een tuigje

Pedagoog Bas Levering wakkert wat aan met zijn uitspraken. ‘Je kind aan een tuigje? Daar hoef je je echt niet voor te schamen! Voor de veiligheid is het namelijk helmaal niet zo gek.’ Maar ja, we leven in de pamper-wereld en kinderen belemmeren in hun bewegingsvrijheid en de mogelijkheid beperken om op ontdekkingstocht te gaan, past niet bij de opvoeding van tegenwoordig.

Maar hoe zit dat dan met de buggy of  een draagdoek? Dan bind je ze toch ook gewoon vast? Sterker nog, die bewegingsvrijheid is nóg beperkter! 

De meningen zijn verdeeld en het gros van de Nederlandse moeders is het niet met de pedagoog eens.

Ik citeer een aantal reactie’s van Facebook:

‘wauw, ik vind het wel naar en afschuwelijk en ouderwets en noem maar op. hij zegt voor kinderen die net kunnen lopen. kinderen die net kunnen lopen, doen dat meestal kleine stukjes en verder zitten ze nog in de wandelwagen/buggy. Ieder zijn ding, maar ik vind het drie keer niets en ik hield liever mijn kindjes, die net konden lopen, heel goed in de gaten. dat moet kunnen namelijk die kleine stukjes die ze dan lopen.’

‘Sporen jullie wel? Misschien goed opletten ipv op je telefoon kijken. Een kind is toch geen hond zeker?’

‘Dit is werkelijk zo achterlijk! Kan je je kind niet in de gaten houden ofzo? Dit doe je bij een hond omdat die bij wijze van “een andere taal” spreekt, maar geloof me met een dreumes kan je heel goed communiceren. Het is een kwestie van herhalen. Dit heet: opvoeden! Dat is jouw taak als ouder wanneer je een kind krijgt. Moeilijk? Tja wie heeft gezegd dat het makkelijk is, begin er dan gewoon niet aan. Dus “aanlijners”, werk aan de winkel! Anders denk ik dat jullie even aangelijnd moeten worden, kijken of jij het leuk vindt!!‘

‘Kinderen zijn geen honden. En zelfs honden lopen vaak los. Zo’n riem is enkel omdat de ouders te lui zijn om de kinderen in de gaten te houden. Een soort martelwerktuig vanuit het oogpunt van het kind.’

Maar er zijn ook gretige grootgebruikers van het tuigje die het wel eens zijn met de pedagoog. De verontwaardigde blikken en negatieve reacties nemen ze voor lief.

‘Die van mij is gewoon een bal in een flipperkast en vliegt alle kanten op. En als we bijvoorbeeld gaan vliegen, dan krijgt hij een rugtas met een riem eraan vast. 
Liever dat dan een kind dat weg is!’

Weer een ander ziet nog een extra voordeel:

‘Liever met een tuigje zelf de wereld leren ontdekken dan tot je naar de basisschool gaat in een buggy vervoerd worden en daardoor niet alleen te weinig conditie opbouwen maar soms ook een achterstand in de motorische ontwikkeling.‘

En oma is de pamper-wereld zat.

‘Dat getrut met de.kids van tegenwoordig. De.pampering slaat door!! 
Vroeger was niet slecht de kids van tegenwoordig te veel in de watten gelegd’

Wat vind ik?

Zolang je je kind niet met tuigje en al aan een lantarenpaal bindt om even snel een boodschapje te doen, lijkt het gebruik van een tuigje mij geen enkel probleem. Maar ik denk dat iedere ouder zelf wel kan beoordelen of het tuigje geschikt is voor zijn of haar opvoed-ideeën en ondernemende dreumes of peuter.