“Floris is een jongetje en ik ben ook een jongen” hoor ik mijn peuter zeggen terwijl ze iets te enthousiast de kater omhelst. Scenario: kind wat overloopt van dierenliefde en een in paniek kijkende viervoeter. “Prima hoor, als jij dat zo voelt”, hoor ik mezelf pedagogisch verantwoord zeggen. Het is 2018 en genderneutraal it is.
Hoe anders was dat pakweg 10 jaar geleden toen mijn oudste drie nog een jongen (1 exemplaar) of meisje (2 exemplaren inmiddels 4) waren. Drie streepjes op de echo was een meisje en een slurfje een jongetje. De NUB theorie werd veelvuldig toegepast met 12 weken, want we wilden allemaal weten wat er in onze buik groeide: een jongen of een meisje?
In het paspoort mag naast ‘v’ of ‘m’ inmiddels ook ‘onbekend’ vermeld worden. We delen 1 toilet (ik zie mezelf geen urinoir uitproberen) en in het openbaar vervoer wordt er ‘beste reizigers’ in plaats van ‘dames en heren’ omgeroepen. De aanduiding m/v sluipt uit onze communicatie om mensen die twijfelen aan hun geslacht te ontzien. De Duitse taal wordt mogelijk genderneutraal en ook in Nederland gaan stemmen op voor verandering om in plaats van hij/zij in onze taal het woord ‘hen’ of ‘vij’ te gebruiken: Vlinder knuffelt de kat. Hen vindt het niet leuk, maar hen is gek op beesten. Persoonlijk raak ik een beetje geirriteerd van deze benaming het doet mij denken aan het woord ‘me’ dat vaak wordt gebruikt door niet al te snuggere types (ik heb me kat geknuffeld). Maar dat is wellicht een vooroordeel. Ik hou het op mijn kat. Mijn arme kater.
*Het is 2030 en ik ben zwanger van een nakomertje. Dat kan ook al ben ik 50 jaar dan, want het is de toekomst. En in de toekomst kan alles. Had ik 10 jaar eerder gehoopt op een jongetje na 4 mini me’s (alias ’the bitches’) nu maakt het geen verschil. Geslachtsecho’s zijn afgeschaft en de kast hangt vol met shirtjes, broekjes en vestjes, want jurkjes, rokjes en maillots mogen pas als het kind zelf aangeeft hoe het zich voelt. Enfin, we houden wat geld in ons zak, want gender reveal party’s zijn ook afgeschaft de cake is gewoon geel in plaats van roze of blauw en muisjes bestaan niet meer. Vinden we ook niet erg, want had toch al een pleuris hekel aan die harde krengen die je twee jaar na de geboorte nog op de grond tegenkomt. Ooievaars die zich te pletter hebben gevlogen tegen de ruit hebben geen roze of blauwe strik, maar wit. Ik overweeg de namen ‘Robin’, ‘Mees’, ‘Sam’, ‘Beau’ of ‘Bobby’. Op het geboortekaartje staat ‘Hoera wij hebben een baby! En een nieuwe kitten. Vij heet Madelief. Omdat ik zo van meisjesachtige namen hou. En van kleine jurkjes in maat 56. Dus die draagt Madelief ook. Onze Floris is dood geknuffeld in 2018. Maar die naam kan ook echt niet meer, dus beter. Verder alleen witte broekjes of shirtjes voor onze Noa, want grijs hebben wij al genoeg. Komt u gele cake eten? Graag een belletje vooraf. Noa is genetisch verwant aan onze S, F, J, O en V. De echte namen zou ik niet durven vermelden, want dat zou wellicht verwijzen naar een bepaald geslacht, loedermoeder die ik destijds was. Zij zijn blij net als wij met hun brusje. Mocht u overwegen een auto te willen geven dan graag ook een Barbie er bij. Wij zijn blij met deze zesde er bij, maar achteraf had het beter bij 1 kunnen blijven, want het maakt toch geen verschil allemaal. *
* Note: lees deze tekst met enige sarcasme. Ik ben voor ruimte geven aan mensen die zich niet verwant voelen met datgene wat zich tussen hun benen afspeelt. Maar ik ben hartstikke blij met mijn jongetje. En meisjes. En kat. Die zich vooralsnog kunnen identificeren met hun geslacht. Alhoewel ik bij mijn kat twijfel. Die kijkt sowieso niet zo blij meestal. Maar kunnen we genderneutraal introduceren naast m/v? In plaats van? Ook al heb ik geen tieten, ik voel mij een vrouw. En wil ook graag zo aangesproken worden. Alleen al omdat het woord ‘hen’ mij meer doet denken aan iemand met meerdere persoonlijkheden.
Afbeelding baby genderneutraal: Chirtsova Natalia/shutterstock