Eens in de zoveel tijd dan gebeurt het weer. Dan wordt de man chagrijnig wakker met de mededeling dat hij héél slecht geslapen heeft en ik voel mijn benen niet meer want die hebben de hele nacht in een houding gelegen die niet goed voor me was.
Het was weer zover, alle drie de kleintjes hebben midden in de nacht hun weg naar ons bed gevonden. Voor één draaien we ons niet meer om, twee wordt al iets minder comfortabel en drie is gewoon écht teveel. Ze worden te groot. Ja je leest het goed, te groot! Ze zijn namelijk 4, 5 en 8.
Je mag gerust denken dat ik niet helemaal goed snik ben, dat klopt ook wel aardig. Maar ik weet zeker dat er meerdere ouders zijn die zo nu en dan net zo een vol bed hebben als ik.
Als je mij acht jaar geleden gevraagd zou hebben wanneer mijn kinderen in mijn bed mochten slapen, had ik geantwoord met nooit! Nou ja, misschien als ze ziek waren dan, maar daar bleef het ook bij. En natuurlijk weet elke nieuwe ouder dat de nachten zwaar en vermoeiend zijn, maar er komt een einde aan. Binnen een jaar moet dat kleine grut toch wel doorslapen.
Inmiddels loop ik niet meer midden in de nacht als een zombie uit de Walking Dead door het huis van slaapkamer naar slaapkamer, maar zijn mijn kleintjes de zombies die strompelend mijn bed opzoeken.
Ik was nooit een fan van slaaptraining. Ik heb het geprobeerd. Ik heb ze laten huilen, maar een compleet overstuur kind gaf mij geen fijn gevoel en bovendien was het, met na een uur nog geen slapend kind, ook compleet nutteloos. Het eindresultaat was dan ook een oververhit kind tegen een verdrietige moeder. Met een verschrikkelijk schuldgevoel beloofde ik de slaap er nooit meer in te pushen.
Natuurlijk zijn de nachten nu anders, vooral beter dan een aantal jaar geleden. Ik hoef er niet meer uit voor een flesje, om een speentje terug in het bedje te gooien of om te troosten na een nachtmerrie. Ik heb ze in zekere zin wel getraind, want ze komen nu naar mij toe. Maar gezegend met slaperige troetelbeertjes die op wonderlijke wijze de hele nacht, vooral elke nacht in dromenland op een magisch wolkje zweven en de volgende ochtend vrolijk en fris hun oogjes weer openen, ben ik niet.
Ik denk ook dat er maar vrij weinig ouders op deze aardbol rondlopen die gezegend zijn met zo een slaperig troetelbeertje. De meeste baby’s slapen niet door. En al zouden ze dat wel een keer doen, dan geeft dat geen garantie voor de week erna, of de nacht erna. Er is geen standaard regel voor nachtrust, het is net als lopen, kruipen, praten en fietsen, ieder kind doet het uiteindelijk maar de weg ernaar toe varieert nogal. En zo geldt dat ook voor slapen, sommige baby’s zijn gebaat bij slaaptraining, andere gaan gewoon nooit slapen wat voor trukendoos je ook opentrekt.
Wat voor slaper je ook hebt, voel je niet schuldig, er is namelijk niets wat je verkeerd doet. En eens in de zoveel tijd, als de man chagrijnig en jij met gevoelloze benen wakker wordt, dan wordt de mededeling weer eens gedaan: iedereen slaapt vanaf nu in zijn eigen bed!
Afbeelding: Shutterstock
Oh, man, er hangt wat in de lucht. storm? schoolvakantie? Verjaardagen? Bij mij ook 4, 5 en 8-jarige in bed. En niet alleen dat ze er liggen, nee, ze draaien ook nog eens de hele nacht. En ze schoppen.
Ik denk dat ik zo’n Dirk Zeelenbergbed ga kopen van 8 meter breed… ook iets voor jou?
Hahaha! Ik heb me vaak afgevraagd waarom ik die kinderen allemaal een eigen kamer heb gegeven, één kamer vol gooien met matrassen had ook prima geweest!